Ανατριχιαστικές είναι οι λεπτομέρειες που δίνουν στις καταθέσεις τους οι δύο φίλοι του Άλκη για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν τα ξημερώματα της 1^ης Φεβρουαρίου στην περιοχή Χαριλάου της Θεσσαλονίκης.

Εκεί όπου κόπηκε το νήμα της ζωής του 19χρονου, το όνομα του οποίου προστέθηκε στη μακριά λίστα των θυμάτων της οπαδικής βίας.

Ο κολλητός φίλος του Άλκη είπε χαρακτηριστικά ότι «την ώρα που άρχισαν να μας χτυπούν, έβαλα τα χέρια μου στο ύψος των πλευρών και προσπάθησα να προστατευτώ. Αυτός με το μαχαίρι με κάρφωνε στα πόδια. Άκουσα τον Άλκη να ουρλιάζει: «Βοήθεια, δεν μπορώ. Πονάω».

Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας ότι «γύρισα και τον είδα πεσμένο στο πεζοδρόμιο και 4 άτομα από πάνω του να τον χτυπούν. Προσπάθησα να πηδήξω πάνω στα σκαλιά για να σώσω με το σώμα μου τον Άλκη».

Τότε τρία άτομα τον κρατούσαν για να μην τον πλησιάσει και πήγε κοντά του ένας άλλος άνδρας και δέχτηκε δυνατό χτύπημα με ρόπαλο στο κεφάλι.

«Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που κόντεψα να λιποθυμήσω. Εκείνη τη στιγμή με κάρφωσαν ξανά με το μαχαίρι και έπεσε αιμόφυρτος δίπλα στον Άλκη» είπε χαρακτηριστικά ο φίλος του.

Συγκλονιστική είναι και η περιγραφή του για το τι ακολούθησε μόλις έφυγαν οι δράστες.

Παρά το ότι ήταν τραυματισμένος και ο ίδιος, προσπάθησε να σηκώσει όρθιο τον Άλκη και όπως είπε, ο Άλκης κατάφερε για λίγο να σταθεί στα πόδια του, έκανε δύο μέτρα, όμως, ήταν τόσο βαριά τραυματισμένος που έπεσε κάτω.

Πλέον ο κολλητός φίλος του δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του. Τον είδε γεμάτο αίματα παντού, έτρεχε πολύ αίμα και από το πόδι και από το κεφάλι του.

Τότε πήρε το κινητό του Άλκη και κάλεσε τον πατέρα του για να πάει αμέσως στο σημείο.

Τι κατέθεσε ο δεύτερος φίλος του Άλκη και τραυματίας

Ο δεύτερος φίλος του Άλκη ανέφερε κατά την περιγραφή του ότι «καθόμασταν στα σκαλάκια πολυκατοικίας και συζητούσαμε.

Γύρω στις 12:30 όπως υπολογίζω, ξαφνικά μια ομάδα 10 με 15 άτομα έρχεται κοντά μας από την πλευρά της στην Νικόλαου Πλαστήρα. Όταν το αντιλήφθηκα, ο πρώτος της ομάδας αυτής βρισκόταν σε απόσταση 2m περίπου από εμένα. Ο πρώτος κρατούσε στα χέρια του ένα δρεπάνι. Η λαβή του θυμάμαι ότι ήταν μαύρη, ο κορμός του μεταλλικός κόκκινου χρώματος και μήκους περίπου 30 εκατοστών. Από πίσω του είδα ένα άλλο άτομο που κρατούσε στα χέρια του ένα μαχαίρι με ίσια λάμα»

Όπως υπογράμμισε, «ο πρώτος με το δρεπάνι γύρισε και μας ρώτησε «τι ομάδα είστε»; Εγώ κοκάλωσα όπως και οι φίλοι μου και δεν απαντήσαμε τίποτα. Αμέσως μετά όρμηξαν όλοι μαζί προς τα πάνω μας. Εμείς προσπαθήσαμε να τρέξουμε για να φύγουμε. Κάποιοι τα καταφέραμε αλλά κάποιοι δεν πρόλαβαν. Εγώ έτρεξα προς την αντίθετη πλευρά από αυτή που μας επιτέθηκαν.

Όπως γύρισα την πλάτη μου, ένιωσα ένα χτύπημα στον αριστερό γλουτό. Νόμιζα ότι ήταν ροπαλιά. Έτρεξα προς τη διπλανή οικοδομή όπου είχε ένα κάγκελο πιλοτής. Πήδηξα πάνω απ’ αυτό και μπήκα στην πιλοτή. Την ώρα που πήδηξα τα κάγκελα, είδα ότι από την ομάδα που μας επιτέθηκαν περίπου έξι με επτά άτομα, ήταν στα σκαλάκια και χτυπούσαν τον Άγγελο και τον Άλκη».

Σύμφωνα με την περιγραφή του, «είδα ότι εκείνη τη στιγμή περίπου τέσσερα άτομα, χτυπούσαν ταυτόχρονα τον Άλκη και δύο χτυπούσαν τον Άγγελο. Νομίζω ότι ανάμεσα στους τέσσερις που χτυπούσαν τον Άλκη, είδα και αυτόν με το δρεπάνι, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Επίσης είδα περίπου τρία με τέσσερα άτομα από την ομάδα αυτή, να επιστρέφουν προς την οδό Πλαστήρα και να κατευθύνονται σε δύο αυτοκίνητα που είχαν σταματήσει ακριβώς πάνω στη διασταύρωση της Γαζή με την Πλαστήρα.

Όταν τα αυτοκίνητα πλησίασαν τη διασταύρωση που βρισκόμουν, γύρισα πλάτη και έφυγα προς ανατολικά. Τότε συνειδητοποίησα ότι έχω αίματα στον αριστερό γλουτό και κατάλαβα ότι το χτύπημα που ένιωσα ήταν από το δρεπάνι και όχι από το ρόπαλο. Πάνω στην Παπαναστασίου συνάντησα ένα φίλο μου. Στρίψαμε αριστερά στον πρώτο δρόμο που βρήκαμε και περπατήσαμε προς τα πάνω. Είδα μια μαύρη φόρμα δίπλα από κάτι κάδους και έκατσα στην είσοδο μιας πολυκατοικίας όπου την έβαζα στο πόδι μου για να σταματήσω την αιμορραγία».

Τα λόγια του προκαλούν θλίψη και οργή για τους δράστες της επίθεσης.

«Συνάντησα τυχαία ένα παιδί που το γνωρίζω μόνο φυσιογνωμικά και του ζήτησα να πάει στο σημείο της επιθέσης και να μου φέρει το κινητό μου γιατί το είχα παρατήσει στα σκαλάκια όταν δέχτηκαμε την επίθεση. Το παιδί αυτό πήγε και μου έφερε και διαπίστωσα ότι η οθόνη του τηλεφώνου μου ήταν σπασμένη. Στη συνέχεια περπάτησα προς τα πάνω με το φίλο μου μέχρι που συνάντησα ένα ασθενοφόρο και το σταμάτησα για να τους πω τι έπαθα. Μπήκα μέσα στο ασθενοφόρο και με μετέφεραν στο νοσοκομείο που με βάλανε στο χειρουργείο και μου έκαναν ράμματα στον αριστερό γλουτό. Μέσα στο ασθενοφόρο έμαθα ότι από την επίθεση ο Άλκης σκοτώθηκε. Μετά στο νοσοκομείο έμαθα ότι είχαν μαχαιρώσει και τον Άγγελο. Για τον αδερφό μου Σπύρο και τον Νίκο δεν ξέρω πώς κατάφερα και ξέφυγα την επίθεση».

enikos.gr