Οταν ήταν μικρή, η Έμιλι Ρατακόφσκι περνούσε τα βράδια της κρυφακούγοντας τους ηδυπαθείς βρυχηθμούς των γονιών της, προϊόν των σεξουαλικών συνευρέσεών τους. Κι όταν άλλες φορές αργά κι άλλες γρήγορα επικρατούσε πια σιγή ιχθύος στο μάλλον ιδιόρρυθμα διακοσμημένο σπιτικό τους στο Σαν Ντιέγκο, εκείνη έκλεινε σφιχτά τα μάτια της και προσευχόταν με ακλόνητη πίστη στον Θεό.

Δεν ζητούσε πολλά από την υπέρτατη δύναμη. Μόνο να την κάνει όσο πιο όμορφη και επιθυμητή στους γύρω της μπορούσε. Δεν υπήρχε πιο μύχιος πόθος για την ανήλικη Ρατακόφσκι από το να καταφέρει να ενσαρκώσει εκείνο που η μητέρα της είχε ονειρευτεί για τη μοναχοκόρη της. Να είναι υπόδειγμα αψεγάδιαστης ομορφιάς, ζηλευτή και δακτυλοδεικτούμενη. Μοντέλο.

Και μάλλον τα κατάφερνε καλά, αν αναλογιστεί κανείς πως οι τοίχοι του σπιτιού τους ήταν περήφανα διακοσμημένοι με φωτογραφίες της Εμιλι, για πολλές από τις οποίες η ίδια το μόνο που ένιωθε ήταν αμηχανία ή συχνά ακόμα και ντροπή. Μάνα και κόρη είχαν προφανείς εξωτερικές ομοιότητες, γεγονός που μάλλον εξηγεί το καθρέφτισμα των ευσεβών πόθων της μηλιάς στο μήλο.

Η Ρατακόφσκι θυμάται ακόμα ότι τα παιδικά χρόνια της ήταν γεμάτα από φανταστικούς φίλους με τους οποίους μοιραζόταν την αγωνία της να γίνει ποθητή, ενώ εξοικειώθηκε από νωρίς με το γυμνό γυναικείο σώμα χάρη στους πίνακες του ζωγράφου και καθηγητή εικαστικών πατέρα της. Μάλιστα, για ένα φεγγάρι υπηρέτησε τον ρόλο του γυμνού μοντέλου στο σχολείο όπου εκείνος δίδασκε. Η οικογένεια είχε από νωρίς και με ομοφωνία αποφασίσει το πεπρωμένο της Εμιλι. Θα ζούσε και θα τους ζούσε εξαργυρώνοντας την εξωτερική καλλονή της.

Τα παραπάνω δεν είναι προϊόν κουτσομπολιού ή αστικοί μύθοι που γεννήθηκαν από τη στιγμή που η Ρατακόφσκι ξεκίνησε να ενσαρκώνει το σύγχρονο αρχέτυπο του συμβόλου του σεξ. Πρόκειται για αναμνήσεις της ίδιας, καταγεγραμμένες πια στο best seller βιβλίο της με τον μάλλον αναμενόμενο τίτλο «My Body». Στις αρχές του περασμένου φθινοπώρου η 30χρονη Αμερικανίδα θεώρησε ότι είχε έρθει η στιγμή να ανασύρει από το κινητό τηλέφωνό της τις πυκνογραμμένες σημειώσεις που κρατούσε ανελλιπώς για χρόνια, να τις σταχυολογήσει σε δώδεκα κεφάλαια και να τις παραδώσει σε μορφή βιβλίου στην ανθρωπότητα.

Οχι, όπως λέει, δεν ήταν ένας ακόμα τρόπος να εξαργυρώσει τη θηριώδη φήμη που έχει αποκτήσει σχεδόν την τελευταία δεκαετία, αλλά η αρχή του ανένδοτου αγώνα που έχει κηρύξει προκειμένου να πάρει το σώμα της πίσω.

Η Ρατακόφσκι κουράστηκε να την εκμεταλλεύονται, βαρέθηκε να την κρίνουν και αηδίασε από όσους χρησιμοποιούν το καλλίγραμμο σώμα της ως μέσο πλουτισμού. Αλλωστε γιατί να αφήνει την πατριαρχία και τον καπιταλισμό (έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες για την ίδια) να καπηλεύονται την ομορφιά της, όταν μπορεί να το κάνει η ίδια;

Στις 256 σελίδες της προσωπικής βίβλου της η ύψους 171 εκατοστών και αξίας -σύμφωνα με την προσωπική περιουσία της- 8 εκατ. δολαρίων Εμιλι φρόντισε να συμπεριλάβει πολλές εξωφρενικές λεπτομέρειες για όσα έχει ζήσει ως μοντέλο. Εχοντας περάσει παραπάνω από το μισό της ζωής της ποζάροντας, αναγκάστηκε πολλές φορές να υπηρετήσει εκείνο που οι άλλοι έβλεπαν σε εκείνη, απώλεσε την προσωπική ισορροπία της -την οποία, εδώ που τα λέμε, δεν πρόλαβε και να βρει λόγω της ιλιγγιώδους εξέλιξης της καριέρας της-, αντικειμενοποιήθηκε και χρειάστηκε να ξεγλιστρήσει από μύριες όσες κακοτοπιές.

Ναι, στο βιβλίο υπάρχουν περιγραφές για φωτογράφους που της επιτέθηκαν σεξουαλικά, για μεθυσμένους τραγουδιστές που θώπευαν ανερυθρίαστα το στήθος της (βλ. Ρόμπιν Θικ στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού του «Blurred Lines», που έγινε η θρυαλλίδα για την καριέρα της και κόκκινο πανί για τις όπου Γης φεμινίστριες), για ισχυρούς άνδρες που της πρόσφεραν γην και ύδωρ προκειμένου να τους συνοδεύσει σε κοσμικές λαοσυνάξεις, για δημοσιογράφους που συχνά την περιγέλασαν θεωρώντας πως μια γυναίκα με ωραίο στήθος δεν ήταν δυνατό να διαβάζει Ρομπέρτο Μπολάνιο ή να ορκίζεται στα φεμινιστικά κηρύγματα της Ναόμι Γουλφ.

Το βιβλίο της Ρατακόφσκι έχει μέχρι στιγμής αποσπάσει ως επί το πλείστον θετικές κριτικές. Μάλιστα, για εβδομάδες βρισκόταν ανάμεσα στα best sellers της λίστας των «New York Times» – κανείς βέβαια δεν δύναται να γνωρίζει αν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού της ήταν γνήσια φεμινιστικό ή σκληροπυρηνικά σκανδαλοθηρικό. Πολλοί συμφωνούν πως στην πραγματικότητα το 30χρονο μοντέλο χωρίς να προλάβει να το συνειδητοποιήσει έγινε εργαλείο της πατριαρχικής κοινωνίας. Η Εμιλι πρόσφερε στο ακροατήριό της, το οποίο αριθμεί 29 εκατομμύρια followers μόνο στο Instagram, αυτό που οι άλλοι ήθελαν από εκείνην. Πλέον δηλώνει αποφασισμένη να χρησιμοποιεί η ίδια το σώμα της κατά το δοκούν.

Εχει στα χέρια της όχι μόνο ένα φεμινιστικό υπερόπλο, αλλά λέει πως τώρα πια ξέρει και πώς να το αξιοποιήσει. Κοντολογίς, αν οι φωτογράφοι την απαθανατίζουν σέξι και αποπλανητική, είναι αρπακτικά που βυσσοδομούν επάνω της. Αν η ίδια φωτογραφίζει τον εαυτό της με τη συνήθη αδαμιαία εξάρτυσή της (βλ. με ελάχιστα τετραγωνικά εκατοστά υφάσματος), είναι μια χειραφετημένη γυναίκα που σηκώνει το λάβαρο της αυτοδιάθεσης.

Οχι, η Εμιλι δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να κλίνει το γόνυ στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό, αρκεί να μην το αρθρώνει. Σε ένα από τα κεφάλαια του περίφημου πια βιβλίου της περιγράφει τον θυμό απέναντι στον σύζυγό της, με τον οποίο γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν μέσα σε μόλις δύο μήνες και το 2021 απέκτησαν το πρώτο τους παιδί, το οποίο αποφάσισαν πως θα είναι σώφρον να επιλέξει το φύλο του όταν ενηλικιωθεί. Ενώ βρίσκονταν σε πληρωμένες από κάποιον πελάτη της διακοπές στις Μαλδίβες, εκείνος τη χαρακτήρισε καπιταλίστρια, με την ίδια να γίνεται έξαλλη. «Δεν είμαι σαν όλους αυτούς γύρω μας», του απάντησε. «Προσπαθώ να επιβιώσω σε ένα καπιταλιστικό σύστημα».

Προφανώς, πολεμώντας το από μέσα και απομυζώντας κάθε ικμάδα του μέχρι να καταφέρει να το ανατρέψει. Για την ιστορία, η 30χρονη μοντέλα, που υπήρξε και φανατική θιασώτρια του Μπέρνι Σάντερς, όταν εύλογα ερωτάται αν θεωρεί ενδεδειγμένη εναλλακτική τον σοσιαλισμό, δηλώνει ότι ακόμα δεν το έχει σκεφτεί. Πού να προλάβει με τόσα που έχει στο κεφάλι της;