Με αφορμή και πρόσφατη επίθεση της αρμόδιας Υφυπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων για πλημμελή ανταπόκριση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών στα καθήκοντά τους, αναδεικνύονται πάλι δυο καίρια πολιτικά ζητήματα. Πρώτον, η Κυβέρνηση της ΝΔ ουδόλως προκρίνει το δημόσιο και καθολικό χαρακτήρα του κράτους πρόνοιας. Δεύτερον, συρρικνώνει διαρκώς τις δημόσιες και αυτοδιοικητικές κοινωνικές δομές, τα απαραίτητα εργαλεία άσκησης κοινωνικής πολιτικής και στη συνέχεια τις απαξιώνει ως αναποτελεσματικές, σαν ένα χρονικό προαναγγελθέντος τέλους.

Για το Κίνημα μας οι Κοινωνικές Υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης αποτελούν τον κεντρικό πυλώνα και τις κατεξοχήν υπηρεσίες παροχής πρωτοβάθμιας και επείγουσας κοινωνικής φροντίδας. Δυστυχώς όμως, ενώ συνεχώς, άμεσα ή έμμεσα τους μεταβιβάζονται αρμοδιότητες, αυτές δεν συνοδεύονται από την απαραίτητη ενίσχυση τους σε προσωπικό, πόρους και υποδομές. Ούτε καν μέτρα, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, δεν λαμβάνονται, όπως ο καθορισμός ελάχιστων προδιαγραφών σε προσωπικό, υποδομές, εξοπλισμό για τη λειτουργία Κοινωνικών Υπηρεσιών στους Δήμους, θεσμική κατοχύρωση του επαγγελματικού απορρήτου του Κοινωνικού Λειτουργού ή το ακαταδίωκτο για σύνταξη εκθέσεων Κοινωνικής Έρευνας στο πλαίσιο εισαγγελικών παραγγελιών, κ.α.

Με τον τρόπο αυτό αναγκάζονται να εργάζονται με αναλογίες ένας Κοινωνικός Λειτουργός ανά 400 ή και περισσότερους ωφελούμενους, καταγράφοντας μία από τις δυσμενέστερες αναλογίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και υπερβαίνοντας κατά πολύ τα διεθνώς αποδεκτά πρότυπα, με δραματικές συνέπειες στην αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ακόμα και σε μεγάλους Δήμους, οι κοινωνικοί λειτουργοί καλούνται να καλύψουν ανάγκες πολιτών σε αναλογία ενός κοινωνικού λειτουργού ανά 60.000 κατοίκους ή και περισσότερους.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση ακόμα και οι ελάχιστοι, που ευκαιριακά προσλαμβάνονται στο πλαίσιο ευρωπαϊκών προγραμμάτων (Κέντρα Κοινότητας, Κοινωνικό Παντοπωλεία, Κοινωνικό Φαρμακεία κα), αιχμαλωτίζονται από τα γραφειοκρατικά συστήματα παρακολούθησης τους σε ατέρμονες διοικητικές πράξεις.

Για το λόγο αυτό, προτείνουμε άμεσα:

– Την κατεπείγουσα σύσταση και στελέχωση των Κοινωνικών Υπηρεσιών στα Πρωτοδικεία σύμφωνα με το Ν.2447/1996,

– Την κατεπείγουσα πρόσληψη Κοινωνικών Λειτουργών ως μόνιμου προσωπικού στους Δήμους, στις Περιφέρειες και στις Δομές Παιδικής Προστασίας (Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφερειών) για την άσκηση αρμοδιοτήτων και την ανάπτυξη προγραμμάτων στήριξης της οικογένειας και της προστασίας του παιδιού.

– Τη θεσμοθέτηση Εθνικού και Δημόσιου Συστήματος Παιδικής Προστασίας, υποστηριζόμενο από ένα συντονιστικό φορέα, με ένταξη και ενδυνάμωση των ομάδων παιδικής προστασίας των ΟΤΑ, με άξονες τη διεπιστημονικότητα, τα εμπεριστατωμένα πρωτόκολλα εργασίας και τα εξατομικευμένα σχέδια θεραπευτικών παρεμβάσεων, που θα υποστηρίζει τα παιδιά και θα προστατεύει τα δικαιώματα τους.